Bij het reizen strijden verwondering, verwarring en verbeelding om voorrang. Je verlegd, verbreed, verstrooid je horizon of je horizon versmelt met andere horizonten, en eens vertrouwde denkbeelden en gewoonten verdwijnen achter de horizon. Reizen heeft mijn leven verrijkt ook al gingen ze gepaard met kleine en grote ergenissen en ook al heb ik angsten moeten overwinnen. Vaak beland je in absurde, ongewone en grens verleggende situaties…reizen is avontuur, reizen is werken maar elke keer is het weer…de horizon wacht…!
( fragment uit “Breng mij die horizon” van Jos de Mul)
Deze serie schilderen is geinspireerd op het allegorische gedicht “de samenspraak van de vogels” van Farid ud din Attar (1145), een persisch dichter en filosoof. Een spiritueel gedicht.
Alle vogels van de wereld willen hun koning Simoerg eren. Ze kiezen de hop als hun leidsman en gids uit. Het wordt een barre reis. Ze moeten zeven valleien doorkruisen. Veel vogels laten het leven, slechts 30 vogels zullen het hof van Simoerg betreden. Daar gebeurt het ongelofelijke…er is geen koning, de 30 vogels zijn Simoerg zelf…het zijn zij die de koning zijn.
